Ik werd twintig. De dag erop gaf Ryanair me een geannuleerde vlucht als cadeau.
Een test of ik die twee wel verdiende. Gelukkig had UGent ook aan mijn verjaardag gedacht -daags voordien stortten ze mijn Erasmusbeurs- en zo kon ik mezelf een nieuw ticketje huiswaarts schenken. Nog nooit keek ik zo hard uit naar huis als die dag op de luchthaven.
Maar ik ben er geraakt. Thuis is nog altijd ongeveer (de trap is geschilderd) zoals ik het heb achtergelaten. Gent is ook nog altijd als voorheen, op de vele stadswerken na. De tram ontvoerde me en ik voelde me even als een verloren toerist in eigen land.
Het deed deugd om terug te zijn. Hier begrijp ik de mensen om me heen en staan de winkelbediendes open voor een praatje.
Nu ik weet dat het leventje hier weer heel gemakkelijk wordt opgepikt, kan ik met gerust hart terug vertrekken. Morgen vlieg ik weer weg.
Geen vrees, het is niet voor lang. Samen met Katja (Sloveense) ga ik Ieva en Basia in hun 'habitat' -Litouwen en Polen- bezoeken.
Maar eerst moet ik door alle verscherpte luchthavencontroles heen terug in Riga raken. Wish me luck!
dinsdag 29 december 2009
zondag 13 december 2009
Sauna en sneeuw, meer moet dat niet zijn.
Ijshockey is zowat de nationale sport in Letland. Dus wat zou een Erasmusverblijf in Riga zijn zonder een hockey-match bij te wonen. Vrijdag was het 'Dinamo Riga' tegen 'Lada Toljati', een of andere Russische ploeg. Nog nooit heb ik zoveel Letten allemaal samen zo 'uitgelaten' gezien. Het was fantastisch! Ijs, schaatsen, hockeysticks en de fameuze outfits, overgoten met een sausje van testosteron. Meer moet dat niet zijn! Vanaf nu ben ik een hockeyfan!
Maar dat was nog maar het begin van het weekend. Het toeval heeft me weer eens verbaasd. Barbara, de enige andere Vlaamse Erasmus(t)er had bezoek van 2 vrienden. En natuurlijk sloeg ik een babbeltje met hen om het Nederlands toch niet helemaal te verleren. Nu bleek dat een van haar bezoekers vorig jaar naast mij op kot zat en dat ik hem onze stofzuiger eens geleend heb. Ik had hem niet echt herkend (shame on me), naast de stofzuigeruitwisseling hadden we namelijk niet echt veel contact. Hij had het wel in het snotje. Roddels uitwisselen over mijn kotbaas was toch wel het laatste wat ik dacht te doen in Riga. Ik moet op Erasmus gaan om mijn buren te leren kennen. Een klein beetje schandalig, maar daarom niet minder fijn.
Wat wel minder fijn is, is al het ge-'goodbye' dit weekend. An-Kristina zit weer in Duitsland en Ieva is deze avond terug vertrokken naar Litouwen. Nu moet ik dus alleen onze flat vullen. Er was ook 'goodbye-weekend' van ESN-Riga, de Erasmusstudentenvereniging. Het principe is simpel: een guesthouse met feestzaal, slaapzaal en sauna, een stuk of 80 Erasmussers, muziek en drank. En het begon vannacht ook te sneeuwen, met als gevolg dat ik vandaag m'n eerste sneeuwballengevecht van deze winter had. Wat is winter toch fijn!
Oja, ik heb per ongeluk m'n eerste miss-titel in de wacht gesleept:'Miss Erasmus Riga 2009'. Telt dat mee op je cv?
Maar dat was nog maar het begin van het weekend. Het toeval heeft me weer eens verbaasd. Barbara, de enige andere Vlaamse Erasmus(t)er had bezoek van 2 vrienden. En natuurlijk sloeg ik een babbeltje met hen om het Nederlands toch niet helemaal te verleren. Nu bleek dat een van haar bezoekers vorig jaar naast mij op kot zat en dat ik hem onze stofzuiger eens geleend heb. Ik had hem niet echt herkend (shame on me), naast de stofzuigeruitwisseling hadden we namelijk niet echt veel contact. Hij had het wel in het snotje. Roddels uitwisselen over mijn kotbaas was toch wel het laatste wat ik dacht te doen in Riga. Ik moet op Erasmus gaan om mijn buren te leren kennen. Een klein beetje schandalig, maar daarom niet minder fijn.
Wat wel minder fijn is, is al het ge-'goodbye' dit weekend. An-Kristina zit weer in Duitsland en Ieva is deze avond terug vertrokken naar Litouwen. Nu moet ik dus alleen onze flat vullen. Er was ook 'goodbye-weekend' van ESN-Riga, de Erasmusstudentenvereniging. Het principe is simpel: een guesthouse met feestzaal, slaapzaal en sauna, een stuk of 80 Erasmussers, muziek en drank. En het begon vannacht ook te sneeuwen, met als gevolg dat ik vandaag m'n eerste sneeuwballengevecht van deze winter had. Wat is winter toch fijn!
Oja, ik heb per ongeluk m'n eerste miss-titel in de wacht gesleept:'Miss Erasmus Riga 2009'. Telt dat mee op je cv?
donderdag 10 december 2009
Wat schijnt daar door de bomen?
Vorig weekend had ik weer eens bezoek.
Deze keer waren het de 'mammie' en 'pappie' die kwamen aangevlogen.
Ik haalde weer eens mijn gidstalenten boven en nam hen op sleeptouw door de stad.
Ondertussen heb ik al ongeveer een 'Riga in een weekend'-programma voor mijn bezoekers.
(Wie in de toekomst naar Riga wil en een stadsgids zoekt: we kunnen wel iets arrangeren!)
Het voordeel aan ouders die op bezoek komen, is dat ze een restaurantbudget hebben. Heel fijn en gezellig!
Gisteren ging ik zelf weer eens op tocht door Letland. Ieva en ik namen de bus naar Liepaja, een stadje aan de kust, dicht bij Litouwen. Het is de derde grootste stad van Letland. 89400 inwoners, voor diegenen die wat zien in cijfers.
Zoals in iedere stad waren er kerken en een markt. Maar in Liepaja is ook het eerste 'rockcafé' van Letland, een rockfestival in de zomer en een universiteit. De stad leeft en dat kan niet van iedere stad in Letland gezegd worden.
Buiten het centrum is er 'Karosta', een voormalige marinebasis onder de Sovjetbezetting. Nu zijn er vooral Sovjetappartementsblokken en oude huizen, een grote orthodoxe kathedraal in het midden verdoken tussen de bomen, de gevangenis die nu een soort van museum is en een zeepier van 1,8km. Het contrast tussen de grijze appartementen en de goud-blauw-rode kathedraal is heel vreemd. Er wonen nog mensen, maar er een hangt een vreemd/interessant sfeertje. Het grijze weer maakte het ook niet direct gezelliger.
En grijs is het hier de laatste tijd wel. Het is de donkerste periode van het jaar en het wordt precies nooit helemaal dag. In feite is het bijna gezelliger om in het donker in de stad rond te lopen, als alle kerstlichtjes branden, dan 'overdag' wanneer alles even grijs is. De temperaturen vallen nog mee. We wachten vol ongeduld op de echte sneeuw...
foto's: Karosta
woensdag 2 december 2009
Toen waren ze nog met twee...
Verjaardags- en afscheidfeestjes. Allemaal goed en wel tot je beseft dat jij wel eens de volgende zou kunnen zijn. Verjaren vind ik nog niet zo erg, maar vertrekken vind ik minder leuk. En afscheid nemen nog minder. Vandaag is Basia vertrokken met de bus, terug naar Polen. En ik mis ze nu al. Vreemd hoe gehecht je kan raken aan mensen in enkele maanden tijd. Ik keer nog niet zo snel terug naar huis. Even over en weer voor de kerst, maar in januari ga ik met Katja Litouwen en Polen verkennen. Nu we internationale connecties en tijd hebben, moeten we het benutten.
We (eigenlijk was het Basia) zijn trouwens tot de conclusie gekomen dat een heleboel mensen die hier op Erasmus zijn in de winter verjaren. Wie hiervoor een verklaring heeft, mag ze me altijd geven, ik ben benieuwd!
Ondertussen heeft de duisternis hier ook z’n intrede gedaan. Na 3 uur begint de avond te vallen. En het heeft dus echt een invloed op je humeur en energiepeil. Ik begin de Letten en hun blikken meer en meer te begrijpen. Mijn bioritme is ook z’n kluts kwijt (maar misschien ligt dat aan iets anders).
En voor diegenen die het niet geloven: Erasmus is meer dan feestjes alleen! Vorige week had ik culturele week: 3 musea (Art Nouveau, Geneeskunde en Nationaal Kunstmuseum) en een balletvoorstelling (Anna Karenina, voor 4 Lat)! Wie doet mij na?
Foto's:
Basia, Ieva en een verjaardagstaart.
De trappenhal van het Art Nouveau Museum.
zaterdag 21 november 2009
Hiep hiep hoera!
Letland was jarig deze week. Op 18 november bestond Letland 91 jaar en het was de moeite.
De anders vrij rustige straten in Riga liepen vol, maar dan ook echt vol met mensen. Ongeveer heel de Letse bevolking ( Het zijn er maar 2,2 miljoen) was afgezakt naar de hoofdstad, denk ik. Om 21 was er vuurwerk boven de rivier, de Daugava.
Overal hingen er vlaggen, zelfs de bussen waren voor de gelegenheid versierd. We waren wat onder de indruk van al dat patriottisme. Het feit dat de mensen verplicht zijn om een vlag uit te hangen en anders zelfs een boete riskeren, verklaart misschien wel iets. Het is weer typisch Lets, verplicht patriottisme, de mensen zijn als het ware verplicht om te feesten.
Maar goed, het was wel eens iets anders om de Letten wat uitbundiger mee te maken. Ze applaudisseerden zelfs na het vuurwerk!
Foto: Een verjaardagstaart voor Letland met mijn zus erbij!
maandag 16 november 2009
Belgian Invasion: zeven zonnetjes in Riga.
Ik had bezoek. En wat voor een bezoek! Met z'n zevenen kwamen afgezakt uit de meest heuvelachtige westelijke uithoek. Dwergen zou ik ze niet durven noemen, ook al zijn ze minstens even sprookjesachtig. (Oké, er was misschien 1 kabouter bij, maar ook een reus. Of toch bijna. En ze zijn ook allemaal een beetje zot.)
Onze flat werd omgevormd in een jeugdherberg en ze vond het leuk. (Onze flat is een meisje. Ze houdt van bezoek, de geur van borrelende groenten en een wasbeurt met meiklokjeszeep.)
Het bezoek was ook goed getimed, want er zijn allerlei festiviteiten in Riga ter ere van 'Independance day' op 18 november. De Letten zijn nogal patriottistisch, dus beginnen ze al een week vroeger met allerlei stoeten ter ere van gesneuvelden die vochten voor de vrijheid. Kaarsjes, fakkels en al de rest wat licht geeft komt daarbij aan de pas. Voor vier dagen is Riga zelfs even 'lichtstad': projecties, lantaarns, lichtslingers, flikkerdingen en weet ik veel wat nog allemaal hebben de parken ingepalmd. Alleen jammer dat het soms wat aan de kitsherige-fluo kant is.
De laatste vier dagen (van woensdag tot zondagvoormiddag) leefde ik dus in een West-Vlaamse cocon en het was daar fijn. Lekker warm en vertrouwd. Ook een beetje vermoeiend voor lijf en stem, maar vooral heel leuk. In het West-Vlaams spreekt iedereen overduidelijk luider dan in het Lets, of wij toch in ieder geval. Af en toe hoorden we ge-'ssshhht' van mensen toen we voorbijliepen. En mijn stem besloot vandaag voor het eerst sinds mijn verblijf hier om een dagje vrijaf te nemen.
In alle drukte, heb ik nog niet over onze vorige trip van vorige zondag naar Cesis verteld. Met Basia en Ieva trok in naar de stad ten noordoosten van Riga. Er was een kasteel met een park, een museum over het kasteel, een tentoonstelling over het plaatselijke bier (Cesu, wereldbekend in Letland en ontstaan in de kelder van datzelfde kasteel), een exhibitie van een Letse posterkunstenaar en een tearoom met overheerlijk, spotgoedkope chocomelk en appeltaart. Buiten Riga valt er in Letland dus niet zo heel veel te beleven. Er zijn nationale parken, maar de steden zijn meer spookdorpen. Vooral op zondag zie je niemand, behalve enkele toeristen die in de straten flaneren. Maar het is goed wat sfeer op te snuiven buiten Riga.
Ondertussen komt het einde hier vervaarlijk in zicht. Basia trekt op 4 december terug huiswaarts. Maar ik zal het toch wat langer rekken. Op 23 december keer ik 7 dagen terug naar het Belgenland. Het nieuwe jaar zet ik hier terug in, om vervolgens wat rond te trekken. Nu ik Poolse en Litouwse connecties heb, moet ik ze benutten!
foto's:
Het fameuze kasteel in Cesis waar we 3 lantaarntjes kregen om door de donkere gangen te dwalen.
woensdag 4 november 2009
Vries, vriezer, vriest.
Ik zou jullie kunnen vertellen over de openluchtgroentenmarkt die krimpt en de dametjes die er nog zijn, die op pinguïns lijken. Of over Ieva die me deze week wekte met de wondere woorden 'Look outside! It's snowing!' En het was geen zielig gesmelt zoals de vorige keer. Neen, er lag toch wel een flinke centimeter. Of over onze girlsnight dinsdag, vol met meisjes, wodka, champagne en chocola. Of over de gezellige avond woensdag met de Litouwse bezoekers en over hoe goed ik geworden ben in speed-essay-schrijven in het Engels (over de kwaliteit zal ik me niet uitspreken). Ook is er Valentine, de charmante bazin van ons flatgebouw, die Engels spreekt met haar handen en een dochter heeft in Toronto. Ze bewaart trouwens al het huurgeld in een kluis, ik heb het zelf gezien. Of over mijn examen vrijdag en de nieuwe serie die ik ontdekt heb (IT-crowd, hilarisch!). Maar laat ik het bij 'de spreuk van de week' houden, die van Basia komt. ' I'm gonna be a good doctor. I can manage in every situation!' En ze ontkurkte onze wijn met een vijs en een tang. Mijn leven zou ik wel in haar handen durven leggen...
foto: Verdwaalde herfstfoto. Park in Riga
vrijdag 30 oktober 2009
'Clash' of cultures (cultuurkuur)
En plots besefte ik weer ten volle dat ik in Oost-Europa zit, ex-Sovjetgebied dan nog wel. Neen, ik had geen aanvaring met een corrupte agent en neen, ik werd niet bestolen. Ik had gewoon een gesprek met mijn flatgenotes, over homoseksualiteit. En even stond ik 'paf'.
Boeken, films, tv-series, muziek; alles is internationaal (in Europa). Meestal is het gewoon onze taal die verklapt dat we ieder uit een ander land komen. Maar plots besefte ik weer dat we elk zo'n verschillende achtergrond, opvoeding en cultuur hebben.
Vanaf de lagere school praten we over multiculturalisme, verdraagzaamheid en seksualiteit. We hebben geleerd dat iedereen verschillend is, maar daarom niet beter of slechter en dat leek altijd heel vanzelfsprekend. Maar plots verzeil je na een aflevering van een Amerikaanse tv-serie (Desperate Housewifes, we zijn een beetje verslaafd) in een bizarre discussie waarvan je niet dacht dat je die ging voeren. Homoseksualiteit werd plots terug als een 'afwijking' en 'onnatuurlijk' omschreven en even duizelde alles om me heen. Ja, ik was geshockeerd. Vooral omdat het uit de mond van een twintigjarige universiteitsstudente kwam, van wie ik het helemaal niet verwachte. En het was niet eens slecht bedoeld. De woorden waren precies per ongeluk ontsnapt.
Het begon over homokoppels die in het openbaar kussen en voor we het wisten hadden we het over homohuwelijk en adoptie. Het waren precies niet de mensen die ik nu toch al vrij goed ken die aan het woord waren. Eerst was ik stomverbaasd, met mijn mond halfopen vol tanden, niet goed beseffend wat ik net gehoord had. Vervolgens raakte ik wat opgewonden -m'n hartslag versnelde en mijn volumeknop ging omhoog- en het gesprek evolueerde bijna in een discussie.
Tot Basia -die even moderator was- opmerkte dat ik uit West-Europa kom en dat het er bij ons toch iets anders aan toe gaat dan bij hen. Zij leerden op school niet dat 2 meisjes of 2 jongens ook verliefd kunnen worden op elkaar en dat dat helemaal niet erg is. Neen, de meester vertelde bij hen dat het een soort 'afwijking in de hersenen is'.En de meeste politici ginder denken er waarschijnlijk nog zo over. Ik was er niet goed van (eigenlijk nog altijd niet). Mijn neus werd terug op de realiteit gedrukt.
We mogen dan drie jonge twintigers zijn, die naast het feit dat ze toevallig in een ander land geboren zijn, eigenlijk niet zoveel verschillen. Af en toe borrelen de verschillende culturele achtergronden even op. Denk nu niet dat we een laaiende ruzie hadden (dat ligt nu eenmaal niet zo in mijn aard) en dat er gespannenheid in het huis hangt. Neen, het was gewoon een gesprek -zoals we wel vaker hebben- waarin we onze verschillen bespreken. Toch kon ik dit niet zomaar laten passeren. Toen ik het de volgende dag aan mijn Nederlandse mede-Erasmussers vertelde, kwamen alle 'emoties' weer boven. Ook nu weet ik niet ze goed wat ik ermee moet aanvangen.
Heel vreemd en confronterend. Alsof je even oog in oog met de geschiedenis staat.
Boeken, films, tv-series, muziek; alles is internationaal (in Europa). Meestal is het gewoon onze taal die verklapt dat we ieder uit een ander land komen. Maar plots besefte ik weer dat we elk zo'n verschillende achtergrond, opvoeding en cultuur hebben.
Vanaf de lagere school praten we over multiculturalisme, verdraagzaamheid en seksualiteit. We hebben geleerd dat iedereen verschillend is, maar daarom niet beter of slechter en dat leek altijd heel vanzelfsprekend. Maar plots verzeil je na een aflevering van een Amerikaanse tv-serie (Desperate Housewifes, we zijn een beetje verslaafd) in een bizarre discussie waarvan je niet dacht dat je die ging voeren. Homoseksualiteit werd plots terug als een 'afwijking' en 'onnatuurlijk' omschreven en even duizelde alles om me heen. Ja, ik was geshockeerd. Vooral omdat het uit de mond van een twintigjarige universiteitsstudente kwam, van wie ik het helemaal niet verwachte. En het was niet eens slecht bedoeld. De woorden waren precies per ongeluk ontsnapt.
Het begon over homokoppels die in het openbaar kussen en voor we het wisten hadden we het over homohuwelijk en adoptie. Het waren precies niet de mensen die ik nu toch al vrij goed ken die aan het woord waren. Eerst was ik stomverbaasd, met mijn mond halfopen vol tanden, niet goed beseffend wat ik net gehoord had. Vervolgens raakte ik wat opgewonden -m'n hartslag versnelde en mijn volumeknop ging omhoog- en het gesprek evolueerde bijna in een discussie.
Tot Basia -die even moderator was- opmerkte dat ik uit West-Europa kom en dat het er bij ons toch iets anders aan toe gaat dan bij hen. Zij leerden op school niet dat 2 meisjes of 2 jongens ook verliefd kunnen worden op elkaar en dat dat helemaal niet erg is. Neen, de meester vertelde bij hen dat het een soort 'afwijking in de hersenen is'.En de meeste politici ginder denken er waarschijnlijk nog zo over. Ik was er niet goed van (eigenlijk nog altijd niet). Mijn neus werd terug op de realiteit gedrukt.
We mogen dan drie jonge twintigers zijn, die naast het feit dat ze toevallig in een ander land geboren zijn, eigenlijk niet zoveel verschillen. Af en toe borrelen de verschillende culturele achtergronden even op. Denk nu niet dat we een laaiende ruzie hadden (dat ligt nu eenmaal niet zo in mijn aard) en dat er gespannenheid in het huis hangt. Neen, het was gewoon een gesprek -zoals we wel vaker hebben- waarin we onze verschillen bespreken. Toch kon ik dit niet zomaar laten passeren. Toen ik het de volgende dag aan mijn Nederlandse mede-Erasmussers vertelde, kwamen alle 'emoties' weer boven. Ook nu weet ik niet ze goed wat ik ermee moet aanvangen.
Heel vreemd en confronterend. Alsof je even oog in oog met de geschiedenis staat.
maandag 26 oktober 2009
Over 5 prinsessen en hun kronen.
Van Euro's naar Letse Latten, dan weer naar Estse Kronen met nog wat Litouwse Litas en Poolse Zloty's erdoorheen; een mens zou van minder tureluur worden. Laat die eurozone maar snel uitbreiden! Al is het wel jammer dat de vele fraaie briefjes en muntjes zullen verdwijnen.
Dit weekend hebben we dus Tallinn onveilig gemaakt en het was in orde!
De stad is echt de moeite waard, vol met pittoreske, middeleeuwse gebouwen. Iets kleiner, gemoedelijker en toeristischer dan Riga. Ons hostel (eigenlijk meer een woonkamer met bedden en een keuken) was fantastisch, net zoals het eten en het uitgaansleven. We onmoetten er Schotten, Grieken, Fransen en een Belg! Hij was op erasmus in Tampere (Finland) en deed, net als ons, met vrienden een city-trip naar Tallinn. Altijd fijn om Belgen tegen het lijf te lopen! Het is wel opvallend dat er hier (Oost-Europa) vooral franstalige Belgen op erasmus zijn. De Vlamingen die ik hier al ontmoet heb, waren allemaal 'toeristen' (of bezoekers van mij).
Ons gezelschap vertegenwoordigde eigenlijk ook al een mooi stuk van Europa. Een antwoord op de vraag 'Where are you from?' is plots niet meer zo evident en in de plaats van je naam, onthouden mensen gewoon je land. We waren dus met 5 meisjes uit 5 verschillende landen (de studierichtingen zal ik achterwege laten): Basia uit Polen en Ieva uit Litouwen kennen jullie al. Maar dan zijn er nog Ann-Kristina uit Duitsland, Katja uit Slovenië en Fien uit België natuurlijk.
Ondertussen is het hier ook steeds donkerder aan het worden. Dit weekend werd de klok teruggedraaid, met als gevolg dat het nu om 17u30 al echt 'avond' is. Ook al ben je erop voorbereid, het doet toch een beetje raar als de duisternis plots echt intreedt.
Verder gaat alles vlotjes: volgende week terug examens en 'final essays' van mijn huidige vakken. Van 11 tot 15 november is er een kleine West-Vlaamse invasie. Een zes/zevental vrienden komen op bezoek, wat meteen meer dan een verdubbeling van het aantal (door mij gekende) Belgen in Riga zal zijn!
Ik durf er niet teveel aan te denken dat ik al halfweg mijn verblijf hier zit. 24 december loopt het contract van onze flat teneinde en dan gaan de meesten naar huis. Januari zal ik waarschijnlijk al rondreizend doorbrengen. We zien wel...
Foto's:
1. Kadriorg Castle in Kadriorg Parc, Tallinn.
2. Fien de toeriste
3. 5 op een rij: Ik, Ieva, Basia, Katia en Ann-Kristina.
zondag 18 oktober 2009
Et puis la neige...
O, wat heb ik ze gemist, de ''Vlaamse Boekskes'. Op het toilet, in bad, tijdens het ontbijt... Een dagelijkse portie nieuws en geroddel. Ja, er zijn Engelse versies en ja, er is het internet. Maar geef toe, dat is toch niet helemaal hetzelfde als ritselend papier waarop je -per ongeluk- kan smossen. Maar toen kwam Lore met de Humo en de Flair en later Lien met de nieuwe edities plus de Story en Blik. Mijn wildste dromen werden vervuld! Met deze nieuwe lading wc-lectuur heeft de showbizz-wereld geen geheimen meer voor mij! En na een resum Engelse politieke artikels doet het eerlijk gezegd echt wel deugd.
Goed, nu dit eruit is, kunnen we weer verder.
Maandag ging ik naar de Letse tv, dinsdag op café en woensdag was er een Letse soirée. We waren uitgenodigd bij een klasgenoot (zijn ouders waren weg, dus dan moet je wel een feestje geven). We moesten gewoon bus 4 nemen tot de laatse halte 'Pinki' -doet me altijd aan een teletubbie denken- en dan kwam hij ons oppikken. We belandden in the middle of nowhere, ergens in het bos, 15km buiten Riga. Maar het was leuk om onze Letse klasgenoten eens in een andere omgeving te zien en gelukkig zijn de taxi's hier goedkoop. De professor van radiojournalistiek vond de volgend ochtend wel dat we 'meer energie' in onze stem moesten steken. Ik kon hem geen ongelijk geven...
Na donderdag was het vrijdag. Lien landde op de luchthaven in Letland en ik pikte haar op. We gingen naar een Portugees feest, dat vroegtijdig werd stopgezet uit vrees voor de politie. (Als je hier als Erasmusser een feestje geeft, krijg je alle buitenlandse studenten over de vloer. Ook ik kende de Portugezen niet echt. Onze vrienden die vorige vrijdag een feestje hadden, vliegen buiten als ze het nog eens overdoen.) Ik kon ze geen ongelijk geven...
Volgend weekend gaan we met 5 meisjes op de bus naar Tallinn. Ik ben benieuwd!
En niet te vergeten: zaterdagochtend was er sneeuw, veel sneeuw, die water werd op de grond. 17 oktober, zotjes.
foto's:
1) Riga vanuit de lucht. (Toilet van skybar. De bar zelf is iets te duur)
2) Riga underground. Verrast door de zon in een van de vele voetgangerstunneltjes
maandag 12 oktober 2009
'Fien is fine'
Nieuwe lessen, nieuwe mensen en wat meer tijd: het bevalt me wel!
In radiojournalistiek mogen we echt van 'radiootje' doen (teksten voorbereiden en dan lezen in een studio van de Letse radio) en ik heb gisteren de live-uitzending van een Lets praatprogamma over de economische crisis bijgewoond voor de les onderzoeksjournalistiek. ('De rode lijn'. Ja, er is ergens een link met het Sovjet-verleden)
Heel veel heb ik er niet van begrepen, maar het was een kans om een kijkje achter de schermen van de Letse tv te nemen. Neen, het was niet hypermodern en hoogtechnologisch maar wel eens interessant.
Hypermodern was de sportzaal waar we donderdag gingen muurklimmen trouwens ook niet. Zenta, de 'buddy' van Ieva, nam ons mee naar een klimzaal even buiten het centrum.
De instructrice -een lerares Engels van middelbare leeftijd met een passie voor klimmen, die mensen beveiligt en huiswerken verbetert tegelijkertijd- wist ons te vertellen dat ze tijdens het Sovjet-regime plots geld over hadden en dan maar overal klimmuren hebben neergeplant (of zoiets). En daardoor kan je nu lekker gratis gaan klimmen! Mijn armen hebben het geweten!
En ik heb bezoek gehad, dat hebben mijn voeten gevoeld! 2 volle dagen en 3 nachten om Riga/Letland aan mijn zus te tonen; het was intens!
Kotfeestjes, winkelen, vrienden voorstellen, wandelen, genante verhalen uitwisselen over mij (danku Lore, nu heb ik hier een nieuwe bijnaam!) hare krisjna-food smikkelen, foto's en trein nemen, boswandelen, warme chocolademelk, de markt,we hebben het allemaal gedaan!
We hebben de Letse toerist uitgehangen in 'Sigulda', een soort van natuurpark rond een rivier met 'kastelen', 'grotten' en veeeel trappen. (Van de kastelen en de grotten moet je niet teveel verwachten, van de trappen wel.) In de herfst gaan veel Letten daarheen om de mooie kleurtjes te bewonderen. Dus hebben wij dat ook maar gedaan.
Maar nu is mijn bezoek weer weg en mijn bed koud. (Neen, de verwarming is nog niet aan in onze flat. Ja, gisterenochtend zag ik auto's met een witte substantie op het dak die verdacht veel op 'sneeuw' lijkt. Maar morgen, hebben ze gezegd, gaat de 'heating on'!)
Vrijdag krijg ik weer Belgisch/West-Vlaamsbezoek! (Lien, ik veronderstel dat zou jouw naam even vreemd zullen vinden als de mijne, dus bereid je maar voor op vreemde reacties. ) Dat wordt feest!
woensdag 7 oktober 2009
Waiting for the heating season...
Koning herfst heeft hier zijn intrede gedaan. In een paar dagen daalde de temperatuur zo'n 10 graden. Het is fris aan de vis en mijn warme jas komt al van pas.
Zelfs handschoenen zijn geen overbodige luxe. Als de zon schijnt, is het fijn herfstweer. Maar de wind en regen zijn iets minder...
Ach, dan kruip je toch gewoon gezellig binnen als het buiten slecht weer is. Ja, maar dan ken je de 'central heating' hier nog niet. Iedereen wacht vol verlangen op de start van het 'heating season' (ja, zo noemen ze het echt) en in tussentijd brengen enkel thee, soep en warme truien soelaas. Gelukkig heb ik een goede ingebouwde verwarming in mijn lijf en heb ik enkel 's nachts wat last van koude voeten. En als het te frisjes wordt, spring ik even in het rond en zwier al mijn ledematen lustig los. Het mag misschien belachelijk lijken, maar het helpt.
Andere oplossingen zijn 'housewarming parties' met de onvermijdelijke wodka . Vorige vrijdag hadden we wat volk over de vloer en meteen ging de gemiddelde temperatuur de hoogte in, samen met het volume, wat de buren niet zo leuk vonden.
Ondertussen zijn ook mijn nieuwe vakken gestart. Het wordt toch een beetje minder druk (maar 1 essay per week, makkie!) en interessanter. De vakken Onderzoeksjournalistiek en Radiojournalistiek liggen me iets meer dan de voorbije politieke onderwerpen. (Heb trouwens net mijn essay dat van mijn stick verdwenen was herschreven. Lieve glimlach en "I'm Erasmus" konden me niet redden.) Morgen mogen we al wat nieuwsberichtjes lezen in de studio van een radiozender hier, jeeuj!
En we plannen ook wat tripjes. St.-Petersburg staat op de top van ons verlanglijstje, gevolgd door Talinn en Stockholm. Ons apartement zal ook wat volk te verduren krijgen. Dit weekend kwam Basia's vriend langs en vrijdag komt mijn liefste zus over de vloer. Lore, bereid je maar voor, want ik wil je alles en iedereen tonen! Volgend weekend volgt er meer West-Vlaams bezoek! Het zal wel deugd doen, tussen het Engels en Frans door. (Ik betrap mezelf er al op dat ik echt Nederlands begin te praten met de Nederlandse meisjes...)
En nog een kleine oproep aan de bezoekers: een krant of tijdschrift is welkom, ik mis wat nederlandstalige literatuur.Net als de cinema trouwens, helaas staat 'The Misfortunates' hier niet geprogrammeerd...
(Probeerde deze morgen uit te leggen aan mijn Poolse flatgenote waar de film over gaat en al de heisa errond. Maar ik vrees ervoor dat ik ze wat overdonderd heb in mijn enthousiasme. En 'La merditude des choses' klinkt toch wel heel wat beter dan 'The misfortunates'. )
Foto's 'Creatief met was':
1. De buren.Op een zonnige dat kan je de was nog buiten drogen.
2. Wegens gebrek aan een wasrek, hebben wij een andere oplossing gezocht.
donderdag 1 oktober 2009
Tussen de soep en de patatten, de essays en de examens... (Flatlife)
16 heb ik er deze maand geschreven, van gemiddeld 5 pagina's.
Hier telt de kwantiteit meer dan de kwaliteit zou je zo denken.
En bij de voorlaatste liep het mis, mijn memorystick hield het voor bekeken en natuurlijk was het nergens anders opgeslagen. Maar hij was er, geschreven en genummerd, ergens opgelost in deze virtuele wereld. Enkel de melding dat er een defect is, meer kreeg ik niet meer te zien.
Dan maar een mailtje naar de prof met het defecte bestand in de bijlage, in de hoop dat ik het niet opnieuw moet schrijven, we zien wel.
Ondertussen heb ik hier wel al geleerd om niet te veel te stressen en gewoon door te gaan. En vooral niet vergeten te genieten: op de tram op weg naar school, op de grote overdekte markt op zoek naar de goedkoopste groenten en soms ook wel eens in de les. Onder het motto: 'We're Erasmus' durven we af en toe ook wel eens een 'apple-pie' te degusteren. Wat zijn we toch allemaal dikke gelukzakken dat we zo maar even in het buitenland kunnen studeren ...
Morgen mijn drie examens, de prof zei dat het geen probleem zou zijn. Ook toen ik zei dat we misschien wat later op zijn examen zou zijn omdat we eerst nog een ander hebben. Het accent ligt hier op de essays en je inzet tijdens te les, het examen telt slechts voor 1/4 mee. Het komt dus wel in orde.
En gelukkig heb ik in deze week van isolatie mijn flatmaatjes, we zijn net drie kleine meisjes die van mama spelen, vechtend om de afwas te doen. Koken, wassen, kuisen, we doen het stiekem eigenlijk wel graag. We kregen appels en een courgette uit te tuin van een Letse buddy en maakten er moes en soep van. (Wegens gebrek aan een souplounge of oma, moet ik hier mijn eigen boontjes doppen.) Appelmoes met patatten en worst vonden ze maar een vreemde combinatie. En ik vond het nog vreemder dat ze dat nog nooit gegeten hadden en probeerde uit te leggen dat het in België een soort 'nationaal gerecht' is.
Onze flat zit trouwens vol verrassingen: geen tapijt onder de zetel die we willen verzetten, een gaatje in de pot waarin we spaghetti willen koken, de microgolfoven die zin heeft om te ontploffen, de radio van de buren die we kunnen horen in de badkamer en de deur in de buitenmuur die je binnen niet ziet. Maar we voelen ons hier thuis, in onze Sovjetflat met echte 'central heating' ( We kunnen niet kiezen hoe warm we het willen hebben, een dezer dagen zullen ze de verwarming in heel het gebouw aanleggen. Nu maar hopen dat ze ons niet laten bevriezen.) Maar we hebben dubbele buitendeuren, dubbele (houten) ramen, een wasmachine, een grote frigo, geen muizen of schimmel en elkaar.
Nee, ik wil nog niet terug. Laat me hier maar nog even 'huisje' spelen.
Hier telt de kwantiteit meer dan de kwaliteit zou je zo denken.
En bij de voorlaatste liep het mis, mijn memorystick hield het voor bekeken en natuurlijk was het nergens anders opgeslagen. Maar hij was er, geschreven en genummerd, ergens opgelost in deze virtuele wereld. Enkel de melding dat er een defect is, meer kreeg ik niet meer te zien.
Dan maar een mailtje naar de prof met het defecte bestand in de bijlage, in de hoop dat ik het niet opnieuw moet schrijven, we zien wel.
Ondertussen heb ik hier wel al geleerd om niet te veel te stressen en gewoon door te gaan. En vooral niet vergeten te genieten: op de tram op weg naar school, op de grote overdekte markt op zoek naar de goedkoopste groenten en soms ook wel eens in de les. Onder het motto: 'We're Erasmus' durven we af en toe ook wel eens een 'apple-pie' te degusteren. Wat zijn we toch allemaal dikke gelukzakken dat we zo maar even in het buitenland kunnen studeren ...
Morgen mijn drie examens, de prof zei dat het geen probleem zou zijn. Ook toen ik zei dat we misschien wat later op zijn examen zou zijn omdat we eerst nog een ander hebben. Het accent ligt hier op de essays en je inzet tijdens te les, het examen telt slechts voor 1/4 mee. Het komt dus wel in orde.
En gelukkig heb ik in deze week van isolatie mijn flatmaatjes, we zijn net drie kleine meisjes die van mama spelen, vechtend om de afwas te doen. Koken, wassen, kuisen, we doen het stiekem eigenlijk wel graag. We kregen appels en een courgette uit te tuin van een Letse buddy en maakten er moes en soep van. (Wegens gebrek aan een souplounge of oma, moet ik hier mijn eigen boontjes doppen.) Appelmoes met patatten en worst vonden ze maar een vreemde combinatie. En ik vond het nog vreemder dat ze dat nog nooit gegeten hadden en probeerde uit te leggen dat het in België een soort 'nationaal gerecht' is.
Onze flat zit trouwens vol verrassingen: geen tapijt onder de zetel die we willen verzetten, een gaatje in de pot waarin we spaghetti willen koken, de microgolfoven die zin heeft om te ontploffen, de radio van de buren die we kunnen horen in de badkamer en de deur in de buitenmuur die je binnen niet ziet. Maar we voelen ons hier thuis, in onze Sovjetflat met echte 'central heating' ( We kunnen niet kiezen hoe warm we het willen hebben, een dezer dagen zullen ze de verwarming in heel het gebouw aanleggen. Nu maar hopen dat ze ons niet laten bevriezen.) Maar we hebben dubbele buitendeuren, dubbele (houten) ramen, een wasmachine, een grote frigo, geen muizen of schimmel en elkaar.
Nee, ik wil nog niet terug. Laat me hier maar nog even 'huisje' spelen.
zondag 27 september 2009
Onze flat is gedoopt
op donderdag 24 september met een fles Russische Champagne en thee!
En ja, het voelt al een beetje als 'thuis'.
Adres: Fien Louwagie
E.Birznieka-Upisa iela 10 dziv.30
Riga LV-1050
Latvia
Van links naar rechts: Marta, Letse 'mama', tolk, klasgenoot en vriendin (gaat in het tweede semester op Erasmus naar Slovenië, maar geniet nu al met ons van het 'Erasmusleven'); Basia, Poolse dokter in spe; ik, de jongste van de bende en Ieva, Litouwse tandarts in spe.
donderdag 24 september 2009
Geen tijd voor heimwee
Gisterenavond waren we er met twee rotsvast van overtuigd dat het dinsdag was, niet dus...
Waar was de andere dag gebleven?
Opgeslorpt door de vele essays?
Blijven plakken op café?
Weggespoeld met het poetswater van ons nieuwe flatje?
Of had er zich gewoon een dag overslapen?
Morgen zijn we weer vrijdag en dan weer weekend...
Het wordt nog een paar dagen doorbijten, want ik moet essays indienen, research papers schrijven en examens maken. Op de een of andere manier zijn mijn drie examens op dezelfde dag terechtgekomen, daar moeten we dus nog een mouw aanpassen.
Na 2 oktober begin ik dus met nieuwe vakken met hopelijk wat minder verplichte essays.
De boekingen beginnen ook binnen te lopen! Stiekem verlang ik wel naar wat Belgisch bezoek...
Maar ik ben hier graag.
Door de lessen 'Ethnopolitics' en 'Foreign policy analysis' is mijn zicht op de geschiedenis en de wereld wel een beetje veranderd, zeker omdat je nu alles vanuit Lets standpunt ziet.
Het leven is hier wel harder dan bij ons. Jongeren zijn heel zelfstandig en werken hard (Masters hebben alleen maar les op vrijdagavond en zaterdagochtend, omdat de meeste werken in de week) en de politie is heel aanwezig.
Op je gemak een pintje op straat drinken, kan je wel vergeten.
Veel bedelaars en Letse/Russische zatlappen, je raakt eraan gewend.
En vechten doen ze hier ook wel graag (gisteren gooide een strontzat meisje een baksteen binnen in ons 'stamcafé', omdat de portier haar had buitengezet zonder haar schoenen. Maar niemand is bezeerd en wij waren gelukkig buiten.)
Maar geen vrees, ik kijk uit mijn doppen en in ruzie zoeken ben ik heel slecht.
En nog iets om thuis te proberen:
-neem een shot-glaasje
-vul het voor 3/4 (of meer) met wodka
-voeg appelsap toe en een lepeltjes kaneel
- hou een schijfje sinaasappel in de aanslag
1, 2,3, Prieka! Drink het uit en bijt in je appelsien.
Apple-pie is de naam en ik ben een fan. (Ik denk dat het overheerlijk is met een bolletje vanille-ijs, maar nog niet getest.)
Oja, in de reeks vertrouwde namen: Paul uit Normandië!
Ik kijk uit naar een Hannes ...
Waar was de andere dag gebleven?
Opgeslorpt door de vele essays?
Blijven plakken op café?
Weggespoeld met het poetswater van ons nieuwe flatje?
Of had er zich gewoon een dag overslapen?
Morgen zijn we weer vrijdag en dan weer weekend...
Het wordt nog een paar dagen doorbijten, want ik moet essays indienen, research papers schrijven en examens maken. Op de een of andere manier zijn mijn drie examens op dezelfde dag terechtgekomen, daar moeten we dus nog een mouw aanpassen.
Na 2 oktober begin ik dus met nieuwe vakken met hopelijk wat minder verplichte essays.
De boekingen beginnen ook binnen te lopen! Stiekem verlang ik wel naar wat Belgisch bezoek...
Maar ik ben hier graag.
Door de lessen 'Ethnopolitics' en 'Foreign policy analysis' is mijn zicht op de geschiedenis en de wereld wel een beetje veranderd, zeker omdat je nu alles vanuit Lets standpunt ziet.
Het leven is hier wel harder dan bij ons. Jongeren zijn heel zelfstandig en werken hard (Masters hebben alleen maar les op vrijdagavond en zaterdagochtend, omdat de meeste werken in de week) en de politie is heel aanwezig.
Op je gemak een pintje op straat drinken, kan je wel vergeten.
Veel bedelaars en Letse/Russische zatlappen, je raakt eraan gewend.
En vechten doen ze hier ook wel graag (gisteren gooide een strontzat meisje een baksteen binnen in ons 'stamcafé', omdat de portier haar had buitengezet zonder haar schoenen. Maar niemand is bezeerd en wij waren gelukkig buiten.)
Maar geen vrees, ik kijk uit mijn doppen en in ruzie zoeken ben ik heel slecht.
En nog iets om thuis te proberen:
-neem een shot-glaasje
-vul het voor 3/4 (of meer) met wodka
-voeg appelsap toe en een lepeltjes kaneel
- hou een schijfje sinaasappel in de aanslag
1, 2,3, Prieka! Drink het uit en bijt in je appelsien.
Apple-pie is de naam en ik ben een fan. (Ik denk dat het overheerlijk is met een bolletje vanille-ijs, maar nog niet getest.)
Oja, in de reeks vertrouwde namen: Paul uit Normandië!
Ik kijk uit naar een Hannes ...
maandag 21 september 2009
Zee- en venstergezichten
Een paar foto's! Het zijn er nog niet veel, maar via dit blogger ding gaat het niet zo vlot.
1. Het zicht uit mijn huidige kamer.
2. Letse kust In Jurmala. (Aan de overkant is Scandinavië, maar dat kan je dus niet zien)
3. En verder nog wat foto's van op mijn balkon.
En we hebben een flatje gevonden! Goedkoop en goed gelegen! Het is niet het modernste, maar het is ook maar voor 3 maanden. Marta, een Letse vriendin die mee was om te tolken, zei dat het een typische ‘postsovjet’ flatje is: met typische zetels, kast en tv (Ja, we hebben een tv!) Eigenlijk was ik helemaal verliefd op een andere flat, maar die kostte ongeveer het dubbele. Naar Belgische normen viel dat nog steeds goed mee, maar naar Poolse en Litouwse minder. We hebben veel bedden/zetels om bezoek te ontvangen, dus iedereen is welgekomen!
zondag 20 september 2009
De tijd snelt!
Morgen ben ik hier al 3 weken, man dat gaat rap!
Een goed teken dus!
Morgen gaan we wat flatjes bekijken en hopelijk zit er iets goeds tussen!
(donderdag hebben we er 1 gezien met een miserabele badkamer vol schimmel. De keuze was vlug gemaakt.)
Ik praat de hele tijd over 'we', 'we' zijn dus Basia, een Pools meisje die geneeskunde studeert, Ieva, een Litouwse tandarts in spe en ik. We verlangen alledrie echt keihard naar ons eigen 'stekje'!
Verder had ik een super weekend, na een heel drukke week.
Vrijdag ben ik de Belgische jongens die hier op reis zijn, weer tegen het lijf gelopen.
(Riga is dus niet zo groot.)
Vandaag zijn we naar de zee geweest!
Het was prachtig weer, dus we wilden ervan profiteren.
Hier is de kust niet volgebouwd. Er is zee, strand en daarna bomen, echt mooi!
Sinds zaterdag heb ik ook een fototoestel, dus foto's volgen snel!
Een goed teken dus!
Morgen gaan we wat flatjes bekijken en hopelijk zit er iets goeds tussen!
(donderdag hebben we er 1 gezien met een miserabele badkamer vol schimmel. De keuze was vlug gemaakt.)
Ik praat de hele tijd over 'we', 'we' zijn dus Basia, een Pools meisje die geneeskunde studeert, Ieva, een Litouwse tandarts in spe en ik. We verlangen alledrie echt keihard naar ons eigen 'stekje'!
Verder had ik een super weekend, na een heel drukke week.
Vrijdag ben ik de Belgische jongens die hier op reis zijn, weer tegen het lijf gelopen.
(Riga is dus niet zo groot.)
Vandaag zijn we naar de zee geweest!
Het was prachtig weer, dus we wilden ervan profiteren.
Hier is de kust niet volgebouwd. Er is zee, strand en daarna bomen, echt mooi!
Sinds zaterdag heb ik ook een fototoestel, dus foto's volgen snel!
donderdag 17 september 2009
Alles went ...
- Mensen rondom je de onverstaanbaar brabbelen in Lets en Russisch
- Profs die Engels praten met een hilarisch accent
- Ander geld dan Euro's. (Hier betalen ze met Letse 'Latten')
- Bier waarbij Carapils vergeleken een godendrankje lijkt
( Gisteren zijn we naar de 'Bon vivant' geweest, een bar met heel veel Belgisch bier. Nu kan ik wel weer even tegen die kattenpis van hier.)
- Niemand die je naam kan uitspreken zoals het hoort ( De 'ie' blijkt toch moeilijk te zijn)
- Engels schrijven, praten, denken (Al durf ik soms wel eens wat uitbeelden als ik het juiste woord niet vind. Smeerkaas in het Engels, iemand?)
-Naar een film gaan waarin Engels, Frans en Duits gesproken wordt (Inglorious Basterds!!!) , met enkel Letse en Russische ondertitels. Gelukkig begreep ik nog meer dan mijn Poolse en Litouwse vrienden
- Een nieuwe telefoon, met Engelse instellingen
- De Belgische taalkwestie steeds opnieuw uitleggen
- Geboor, geklop en gezaag op de achtergrond tijdens alle lessen
- Qwerty- toetsenborden
Ja, ik raak hier stilaan wel geïntegreerd. Al mis ik het West-Vlaams getetter soms wel eens ...
- Profs die Engels praten met een hilarisch accent
- Ander geld dan Euro's. (Hier betalen ze met Letse 'Latten')
- Bier waarbij Carapils vergeleken een godendrankje lijkt
( Gisteren zijn we naar de 'Bon vivant' geweest, een bar met heel veel Belgisch bier. Nu kan ik wel weer even tegen die kattenpis van hier.)
- Niemand die je naam kan uitspreken zoals het hoort ( De 'ie' blijkt toch moeilijk te zijn)
- Engels schrijven, praten, denken (Al durf ik soms wel eens wat uitbeelden als ik het juiste woord niet vind. Smeerkaas in het Engels, iemand?)
-Naar een film gaan waarin Engels, Frans en Duits gesproken wordt (Inglorious Basterds!!!) , met enkel Letse en Russische ondertitels. Gelukkig begreep ik nog meer dan mijn Poolse en Litouwse vrienden
- Een nieuwe telefoon, met Engelse instellingen
- De Belgische taalkwestie steeds opnieuw uitleggen
- Geboor, geklop en gezaag op de achtergrond tijdens alle lessen
- Qwerty- toetsenborden
Ja, ik raak hier stilaan wel geïntegreerd. Al mis ik het West-Vlaams getetter soms wel eens ...
maandag 14 september 2009
En net als je denkt dat het genoeg is geweest ...
dan ligt je identiteitskaart terug aan de hotelreceptie!
Ik kwam net terug van het postkantoor waar ik geld probeerde te bemachtigen dat mijn lieftallige mama me had opgestuurd (Leve Western Union!), maar niet kreeg zonder identiteitskaart. Niet zo leuk dus, zeker als ze bijna geen Engels begrijpen en je doodmoe bent.
Maar toen kwam ik dus aan de receptie van mijn hostel en overhandigden ze mij een stapeltje kaarten die iemand daar had afgegeven. O, wat zie ik die receptionistes toch graag! Zeker toen ze me ook een brief gaven om mijn pakketje met mijn computerkabel af te halen. Dan maar terug naar het postkantoor om fier als een gieter mijn paspoort te tonen, mijn centjes en pakje te ontvangen! Hoe kan het toch verkeren ...
De rest van de avond zat er een glimlach op mijn gezicht geplakt.
En dat was nog maar het begin van het weekend:
zaterdagmiddag vertrokken we met 83 Erasmussers op 1 bus naar een 'Lakehouse' (inclusief sauna en vijver!) voor een 'Welcomeparty'. Meer uitleg is niet nodig denk ik ...
Foto's zijn er nog niet, want ik heb nog geen fototoestel.
De aankoop wordt nog even uitgesteld omdat ik een nieuwe gsm nodig heb.
Wel al een nieuw nummer en een geleende gsm: 20319618!
Ik kwam net terug van het postkantoor waar ik geld probeerde te bemachtigen dat mijn lieftallige mama me had opgestuurd (Leve Western Union!), maar niet kreeg zonder identiteitskaart. Niet zo leuk dus, zeker als ze bijna geen Engels begrijpen en je doodmoe bent.
Maar toen kwam ik dus aan de receptie van mijn hostel en overhandigden ze mij een stapeltje kaarten die iemand daar had afgegeven. O, wat zie ik die receptionistes toch graag! Zeker toen ze me ook een brief gaven om mijn pakketje met mijn computerkabel af te halen. Dan maar terug naar het postkantoor om fier als een gieter mijn paspoort te tonen, mijn centjes en pakje te ontvangen! Hoe kan het toch verkeren ...
De rest van de avond zat er een glimlach op mijn gezicht geplakt.
En dat was nog maar het begin van het weekend:
zaterdagmiddag vertrokken we met 83 Erasmussers op 1 bus naar een 'Lakehouse' (inclusief sauna en vijver!) voor een 'Welcomeparty'. Meer uitleg is niet nodig denk ik ...
Foto's zijn er nog niet, want ik heb nog geen fototoestel.
De aankoop wordt nog even uitgesteld omdat ik een nieuwe gsm nodig heb.
Wel al een nieuw nummer en een geleende gsm: 20319618!
donderdag 10 september 2009
Een slag tegen .;.
En wat zei ik ook alweer? Dat alles hier verdacht vlotjes verloopt?
Tot dinsdagnacht mijn handtas werd gepikt, 30 sec onoplettendheid en hopla.
Ja, ik moet de dinsdagavond maar niet op café gaan en niet zo stom zijn om alles in mijn handtas bij me te hebben, maar nu is het te laat.
Gevolg: een hoop gerompslomp met kaarten, geld, gsm en blablabla.
Bij de politie spreken ze alleen maar Lets, maar gelukkig kwam Andris mee.
Hij is een beetje de 'papa' van de Erasmussers hier en heel behulpzaam.
Mijn laptopkabel is ook nog niet gearriveerd, dus momenteel ben ik momenteel voel ik me een beetje een duts die van iedereens hulpvaardigheid een graantje meepikt.
Ik ben trouwens niet de enige die al 'beroofd' is: de gsm van een Nederlands meisje en de jas van een Letse zijn ook al gestolen.
Iedereen die dus ooit naar Riga komt: kijk uit je doppen en hou enkel bij je wat je echt nodig hebt!
Voor de rest is alles wel in orde hoor!
Diezelfde dinsdagavond heb ik nog een Antwerpse ontmoet die aan een andere Universiteit in Riga studeert en er was ook een bende Gentse studenten hier op reis.
Tot dinsdagnacht mijn handtas werd gepikt, 30 sec onoplettendheid en hopla.
Ja, ik moet de dinsdagavond maar niet op café gaan en niet zo stom zijn om alles in mijn handtas bij me te hebben, maar nu is het te laat.
Gevolg: een hoop gerompslomp met kaarten, geld, gsm en blablabla.
Bij de politie spreken ze alleen maar Lets, maar gelukkig kwam Andris mee.
Hij is een beetje de 'papa' van de Erasmussers hier en heel behulpzaam.
Mijn laptopkabel is ook nog niet gearriveerd, dus momenteel ben ik momenteel voel ik me een beetje een duts die van iedereens hulpvaardigheid een graantje meepikt.
Ik ben trouwens niet de enige die al 'beroofd' is: de gsm van een Nederlands meisje en de jas van een Letse zijn ook al gestolen.
Iedereen die dus ooit naar Riga komt: kijk uit je doppen en hou enkel bij je wat je echt nodig hebt!
Voor de rest is alles wel in orde hoor!
Diezelfde dinsdagavond heb ik nog een Antwerpse ontmoet die aan een andere Universiteit in Riga studeert en er was ook een bende Gentse studenten hier op reis.
maandag 7 september 2009
Balans
1 week zit ik hier al en ik voel me al een beetje thuis.
Als ik op de universiteit rondloop kom ik bijvoorbeeld al mensen tegen die ik 'ken'
(Ik moet wel toegeven, het is een kleine universiteit) en ik kan vers aangekomen Erasmussers de weg wijzen!
Ontdekkingen:
- Riga Stradins Universitate (die waar ik dus aan studeer) heeft een reputatie dat ze hun studenten hard laten werken (en dat heb ik ook al ondervonden).
-De markt! Er is een overdekte markt in 5 hallen waar vroeger zeppelins in stonden. Nu staat het er vol met Russische dametjes die hun vlees, vis of groenten aan de man brengen.
- Het weer in Riga is heel onvoorspelbaar. 'There is not such thing as inappropriate weather, only inappriorate clothing'. Wat zoveel betekent als: als je je jas niet bij hebt regent het en als je je wollen trui aan hebt schijnt de zon.
-De Hare Krisjnas zijn vrij prominent aanwezig in Riga. In 1 week heb ik al 2 keer een stoet gezien waarin ze verdacht vrolijk zingen en dansen van: Hare Krisjna, Hare Krisjna, Hare Hare en zo verder.
-The Latvian Occupation Museum is interessant, maar vrij deprimerend. ( 3 periodes van overheersing, achtereenvolgens Russen, Duitsers en Russen)
- Er zitten vreemde beestjes in mijn badkamer, zo voel ik me nooit alleen.
En ik vrees dat Riga nog vol geheimen zit die ik onmogelijk in 4 maanden kan ontdekken.
Maar ik doe mijn best!
Fien
(Amai, ik ben blij dat ik een simpele naam heb die nog vrij internationaal uitspreekbaar is!)
ps: Naar het schijnt is er een 'Belgium bar' maar ik heb hem nog niet ontdekt!
Als ik op de universiteit rondloop kom ik bijvoorbeeld al mensen tegen die ik 'ken'
(Ik moet wel toegeven, het is een kleine universiteit) en ik kan vers aangekomen Erasmussers de weg wijzen!
Ontdekkingen:
- Riga Stradins Universitate (die waar ik dus aan studeer) heeft een reputatie dat ze hun studenten hard laten werken (en dat heb ik ook al ondervonden).
-De markt! Er is een overdekte markt in 5 hallen waar vroeger zeppelins in stonden. Nu staat het er vol met Russische dametjes die hun vlees, vis of groenten aan de man brengen.
- Het weer in Riga is heel onvoorspelbaar. 'There is not such thing as inappropriate weather, only inappriorate clothing'. Wat zoveel betekent als: als je je jas niet bij hebt regent het en als je je wollen trui aan hebt schijnt de zon.
-De Hare Krisjnas zijn vrij prominent aanwezig in Riga. In 1 week heb ik al 2 keer een stoet gezien waarin ze verdacht vrolijk zingen en dansen van: Hare Krisjna, Hare Krisjna, Hare Hare en zo verder.
-The Latvian Occupation Museum is interessant, maar vrij deprimerend. ( 3 periodes van overheersing, achtereenvolgens Russen, Duitsers en Russen)
- Er zitten vreemde beestjes in mijn badkamer, zo voel ik me nooit alleen.
En ik vrees dat Riga nog vol geheimen zit die ik onmogelijk in 4 maanden kan ontdekken.
Maar ik doe mijn best!
Fien
(Amai, ik ben blij dat ik een simpele naam heb die nog vrij internationaal uitspreekbaar is!)
ps: Naar het schijnt is er een 'Belgium bar' maar ik heb hem nog niet ontdekt!
donderdag 3 september 2009
Dag 4 = werk en plezier!
Kamer? Check!
Lessen? Check!
Cafés? Check!
Erasmussers? Check!
Wat heeft een mens nog meer nodig voor een viertal maanden vertier?
Alles verloopt hier verdacht vlot!
Alleen vrij veel werk en om essays te schrijven heb je een computer nodige en een computer heeft electriciteit nodig en dat loopt via een kabel. Maar die ben ik dus thuis vergeten. Nu ja, hij is onderweg en ondertussen zaag ik overal rond om even een kabel te lenen.
Maar jullie willen waarscvhijnlijk roddels horen!:
- Ook hier belanden oude Lijnbussen, ik voel me dus een beetje thuis. (Pieter, misschien heb jij er nog gemaakte waarmee ze hier nu nog rijden!)
- Het krioelt van studenten geneeskunde van over heel de wereld, blijkbaar raak je hier vrij gemakkelijk binnen. Ze studeren wel allemaal keihard. (Ja, de eerste week vliegen ze er al in!) Dus als ik ziek val, beland ik wel ik goeie handen.
- Alle andere Belgen die ik tot nu toe ontmoet heb zijn franstalig. Dus mijn Frans komt hier ook van pas!
- De trammen zijn museumstukken op wielen, maar ze hebben een supermodern controlesysteem. Het is geloof ik een beetje typisch Riga: de ene gebouwen zijn vooroorlogs en de andere megamodern.
- Onze universiteit is een bouwwerf, ze zijn langs alle kanten aan het graven, boren en schilderen. Naar het schijnt zijn er dit extra veel buitenlanders toegelaten omdat ze dan meer geld krijgen.
- Sante is: 'Prieka'! Niet te verwarren met 'Paldies'! (Danku)
- En niet te vergeten: het cliché dat Letse meisjes hoge hakken en kortje rokjes dragen klopt! De meesten hebben ook anorexia, denk ik. We vragen ons hier ook allemaal af welke schoenen ze in de winter zullen aandoen. (sneeuw en naaldhakken, dat wordt hilarisch!!)
Nu slaap ik een maand in een hostel, maar we zijn van plan met een paar een appartementje te zoeken. Dan kan iedereen blijven slapen die op bezoek komt!
Lessen? Check!
Cafés? Check!
Erasmussers? Check!
Wat heeft een mens nog meer nodig voor een viertal maanden vertier?
Alles verloopt hier verdacht vlot!
Alleen vrij veel werk en om essays te schrijven heb je een computer nodige en een computer heeft electriciteit nodig en dat loopt via een kabel. Maar die ben ik dus thuis vergeten. Nu ja, hij is onderweg en ondertussen zaag ik overal rond om even een kabel te lenen.
Maar jullie willen waarscvhijnlijk roddels horen!:
- Ook hier belanden oude Lijnbussen, ik voel me dus een beetje thuis. (Pieter, misschien heb jij er nog gemaakte waarmee ze hier nu nog rijden!)
- Het krioelt van studenten geneeskunde van over heel de wereld, blijkbaar raak je hier vrij gemakkelijk binnen. Ze studeren wel allemaal keihard. (Ja, de eerste week vliegen ze er al in!) Dus als ik ziek val, beland ik wel ik goeie handen.
- Alle andere Belgen die ik tot nu toe ontmoet heb zijn franstalig. Dus mijn Frans komt hier ook van pas!
- De trammen zijn museumstukken op wielen, maar ze hebben een supermodern controlesysteem. Het is geloof ik een beetje typisch Riga: de ene gebouwen zijn vooroorlogs en de andere megamodern.
- Onze universiteit is een bouwwerf, ze zijn langs alle kanten aan het graven, boren en schilderen. Naar het schijnt zijn er dit extra veel buitenlanders toegelaten omdat ze dan meer geld krijgen.
- Sante is: 'Prieka'! Niet te verwarren met 'Paldies'! (Danku)
- En niet te vergeten: het cliché dat Letse meisjes hoge hakken en kortje rokjes dragen klopt! De meesten hebben ook anorexia, denk ik. We vragen ons hier ook allemaal af welke schoenen ze in de winter zullen aandoen. (sneeuw en naaldhakken, dat wordt hilarisch!!)
Nu slaap ik een maand in een hostel, maar we zijn van plan met een paar een appartementje te zoeken. Dan kan iedereen blijven slapen die op bezoek komt!
woensdag 2 september 2009
Adres
Wie me brieven, chocola of zichzelf wil sturen: 1 adres!!
(Toch voor de komende maand)
Fien Louwagie 308
Green apple
22 Aspazijas blvd.,
Riga,
LV-1050
Latvia
(Toch voor de komende maand)
Fien Louwagie 308
Green apple
22 Aspazijas blvd.,
Riga,
LV-1050
Latvia
En waar zijn de Belgen?
De eerste lessen zijn achter de rug en het ziet het naar uit dat het vrij druk wordt.
De profs zijn vriendelijk, maar ze laten ons wel een pak essays schrijven.
Nu zit ik in een hostel vol met Erasmussers (vooral Duitsers en Polen).
Hier blijf ik zeker 1 maand. Daarna ga ik misschien een appartementje zoeken met een paar mensen, we zien wel.
Even dacht ik dat ik de enige Belgische was hier, maar gisteren heb ik nog een Brussels meisje ontmoet, Lora! (De vertrouwde namen blijven mij achtervolgen. De jongen die me in de luchthaven kwam ophalen heet Andris. Andress- Andris, Lore-Lora, het is bijna hetzelfde)
Onze gesprek verliep in een mengelmoes van Frans, Nederlands en Engels. Het is wel bizar, we komen van hetzelfde land, maar we kunnen het vlotst communiceren in het Engels. Maar zij wil haar nederlands oefenen en ik mijn frans dus wordt het een vreemde mengelmoes.
Maar goed, ik stel het hier dus heel 'wel'!!
Tot gauw met meer Rigaanse roddels (of is het Rigalees?)
Fien
De profs zijn vriendelijk, maar ze laten ons wel een pak essays schrijven.
Nu zit ik in een hostel vol met Erasmussers (vooral Duitsers en Polen).
Hier blijf ik zeker 1 maand. Daarna ga ik misschien een appartementje zoeken met een paar mensen, we zien wel.
Even dacht ik dat ik de enige Belgische was hier, maar gisteren heb ik nog een Brussels meisje ontmoet, Lora! (De vertrouwde namen blijven mij achtervolgen. De jongen die me in de luchthaven kwam ophalen heet Andris. Andress- Andris, Lore-Lora, het is bijna hetzelfde)
Onze gesprek verliep in een mengelmoes van Frans, Nederlands en Engels. Het is wel bizar, we komen van hetzelfde land, maar we kunnen het vlotst communiceren in het Engels. Maar zij wil haar nederlands oefenen en ik mijn frans dus wordt het een vreemde mengelmoes.
Maar goed, ik stel het hier dus heel 'wel'!!
Tot gauw met meer Rigaanse roddels (of is het Rigalees?)
Fien
dinsdag 1 september 2009
Aangekomen!!
Korte stand van zaken:
- zit op qwerty toetsenbord (heb kabel van laptop vergeten, stom, stom. maar leve mama en de post!!) dus sorry voor de fouten!
- lets telnr: 20305354
- adres volgt nog!!
- Riga is leuk!!
Later meer als ik kabel en zo heb!
F*
- zit op qwerty toetsenbord (heb kabel van laptop vergeten, stom, stom. maar leve mama en de post!!) dus sorry voor de fouten!
- lets telnr: 20305354
- adres volgt nog!!
- Riga is leuk!!
Later meer als ik kabel en zo heb!
F*
vrijdag 21 augustus 2009
Roddel, geroddel
Geachten,
Aangezien ik binnenkort noordwaarts trek en er minder kans bestaat dat ik daar bekenden tegen het lijf zal lopen, wil ik via deze weg toch graag contact houden.
Riga is voor velen, ook voor mij, vrij onbekend.
De berichten die ons hier bereiken zijn vrij vaag en -laat ons eerlijk zijn- niet altijd even positief. De mensen zouden er ietwat meer gesteld zijn op hun privacy en er zijn, naar het schijnt, vrij gemakkelijke manieren om als jonge studente wat spaarcenten bijeen te schrapen.
Maar laat ons daar vooral niet verder op in gaan.
Via deze blog zal ik af en toe -ik geef alvast geen garanties op continue berichten- wat van me laten horen.
Soms zullen dat dingen zijn die jullie kunnen interesseren, soms ook helemaal niet.
Het is aan jullie om ze al dan niet te lezen.
Zelf ben ik vrij benieuwd naar wat me ginds te wachten staat. Veel feestjes, daar ben ik op voorbereid (Ik heb heel hard getraind deze zomer). Maar van de taal begrijp ik nog geen fluit en de plaatselijke cultuur kan je natuurlijk pas ter plaatse ontdekken.
Misschien zullen alle wilde verhalen bevestigd worden en keer ik -stinkend rijk- terug in mini-rok op plateauzolen. Maar ik zal mijn best doen om clichés te doorbreken, we zullen zien.
Tot binnenkort
Met vriendelijke groeten
Fien Louwagie
Aangezien ik binnenkort noordwaarts trek en er minder kans bestaat dat ik daar bekenden tegen het lijf zal lopen, wil ik via deze weg toch graag contact houden.
Riga is voor velen, ook voor mij, vrij onbekend.
De berichten die ons hier bereiken zijn vrij vaag en -laat ons eerlijk zijn- niet altijd even positief. De mensen zouden er ietwat meer gesteld zijn op hun privacy en er zijn, naar het schijnt, vrij gemakkelijke manieren om als jonge studente wat spaarcenten bijeen te schrapen.
Maar laat ons daar vooral niet verder op in gaan.
Via deze blog zal ik af en toe -ik geef alvast geen garanties op continue berichten- wat van me laten horen.
Soms zullen dat dingen zijn die jullie kunnen interesseren, soms ook helemaal niet.
Het is aan jullie om ze al dan niet te lezen.
Zelf ben ik vrij benieuwd naar wat me ginds te wachten staat. Veel feestjes, daar ben ik op voorbereid (Ik heb heel hard getraind deze zomer). Maar van de taal begrijp ik nog geen fluit en de plaatselijke cultuur kan je natuurlijk pas ter plaatse ontdekken.
Misschien zullen alle wilde verhalen bevestigd worden en keer ik -stinkend rijk- terug in mini-rok op plateauzolen. Maar ik zal mijn best doen om clichés te doorbreken, we zullen zien.
Tot binnenkort
Met vriendelijke groeten
Fien Louwagie
Abonneren op:
Posts (Atom)