De tijd vliegt altijd, ook als het sneeuwt. Ryanair niet.

Ik werd twintig. De dag erop gaf Ryanair me een geannuleerde vlucht als cadeau.
Een test of ik die twee wel verdiende. Gelukkig had UGent ook aan mijn verjaardag gedacht -daags voordien stortten ze mijn Erasmusbeurs- en zo kon ik mezelf een nieuw ticketje huiswaarts schenken. Nog nooit keek ik zo hard uit naar huis als die dag op de luchthaven.

Maar ik ben er geraakt. Thuis is nog altijd ongeveer (de trap is geschilderd) zoals ik het heb achtergelaten. Gent is ook nog altijd als voorheen, op de vele stadswerken na. De tram ontvoerde me en ik voelde me even als een verloren toerist in eigen land.

Het deed deugd om terug te zijn. Hier begrijp ik de mensen om me heen en staan de winkelbediendes open voor een praatje.

Nu ik weet dat het leventje hier weer heel gemakkelijk wordt opgepikt, kan ik met gerust hart terug vertrekken. Morgen vlieg ik weer weg.
Geen vrees, het is niet voor lang. Samen met Katja (Sloveense) ga ik Ieva en Basia in hun 'habitat' -Litouwen en Polen- bezoeken.

Maar eerst moet ik door alle verscherpte luchthavencontroles heen terug in Riga raken. Wish me luck!