De tijd vliegt altijd, ook als het sneeuwt. Ryanair niet.

Ik werd twintig. De dag erop gaf Ryanair me een geannuleerde vlucht als cadeau.
Een test of ik die twee wel verdiende. Gelukkig had UGent ook aan mijn verjaardag gedacht -daags voordien stortten ze mijn Erasmusbeurs- en zo kon ik mezelf een nieuw ticketje huiswaarts schenken. Nog nooit keek ik zo hard uit naar huis als die dag op de luchthaven.

Maar ik ben er geraakt. Thuis is nog altijd ongeveer (de trap is geschilderd) zoals ik het heb achtergelaten. Gent is ook nog altijd als voorheen, op de vele stadswerken na. De tram ontvoerde me en ik voelde me even als een verloren toerist in eigen land.

Het deed deugd om terug te zijn. Hier begrijp ik de mensen om me heen en staan de winkelbediendes open voor een praatje.

Nu ik weet dat het leventje hier weer heel gemakkelijk wordt opgepikt, kan ik met gerust hart terug vertrekken. Morgen vlieg ik weer weg.
Geen vrees, het is niet voor lang. Samen met Katja (Sloveense) ga ik Ieva en Basia in hun 'habitat' -Litouwen en Polen- bezoeken.

Maar eerst moet ik door alle verscherpte luchthavencontroles heen terug in Riga raken. Wish me luck!

Sauna en sneeuw, meer moet dat niet zijn.

Ijshockey is zowat de nationale sport in Letland. Dus wat zou een Erasmusverblijf in Riga zijn zonder een hockey-match bij te wonen. Vrijdag was het 'Dinamo Riga' tegen 'Lada Toljati', een of andere Russische ploeg. Nog nooit heb ik zoveel Letten allemaal samen zo 'uitgelaten' gezien. Het was fantastisch! Ijs, schaatsen, hockeysticks en de fameuze outfits, overgoten met een sausje van testosteron. Meer moet dat niet zijn! Vanaf nu ben ik een hockeyfan!

Maar dat was nog maar het begin van het weekend. Het toeval heeft me weer eens verbaasd. Barbara, de enige andere Vlaamse Erasmus(t)er had bezoek van 2 vrienden. En natuurlijk sloeg ik een babbeltje met hen om het Nederlands toch niet helemaal te verleren. Nu bleek dat een van haar bezoekers vorig jaar naast mij op kot zat en dat ik hem onze stofzuiger eens geleend heb. Ik had hem niet echt herkend (shame on me), naast de stofzuigeruitwisseling hadden we namelijk niet echt veel contact. Hij had het wel in het snotje. Roddels uitwisselen over mijn kotbaas was toch wel het laatste wat ik dacht te doen in Riga. Ik moet op Erasmus gaan om mijn buren te leren kennen. Een klein beetje schandalig, maar daarom niet minder fijn.

Wat wel minder fijn is, is al het ge-'goodbye' dit weekend. An-Kristina zit weer in Duitsland en Ieva is deze avond terug vertrokken naar Litouwen. Nu moet ik dus alleen onze flat vullen. Er was ook 'goodbye-weekend' van ESN-Riga, de Erasmusstudentenvereniging. Het principe is simpel: een guesthouse met feestzaal, slaapzaal en sauna, een stuk of 80 Erasmussers, muziek en drank. En het begon vannacht ook te sneeuwen, met als gevolg dat ik vandaag m'n eerste sneeuwballengevecht van deze winter had. Wat is winter toch fijn!

Oja, ik heb per ongeluk m'n eerste miss-titel in de wacht gesleept:'Miss Erasmus Riga 2009'. Telt dat mee op je cv?

Wat schijnt daar door de bomen?

Vorig weekend had ik weer eens bezoek.
Deze keer waren het de 'mammie' en 'pappie' die kwamen aangevlogen.
Ik haalde weer eens mijn gidstalenten boven en nam hen op sleeptouw door de stad.
Ondertussen heb ik al ongeveer een 'Riga in een weekend'-programma voor mijn bezoekers.
(Wie in de toekomst naar Riga wil en een stadsgids zoekt: we kunnen wel iets arrangeren!)
Het voordeel aan ouders die op bezoek komen, is dat ze een restaurantbudget hebben. Heel fijn en gezellig!

Gisteren ging ik zelf weer eens op tocht door Letland. Ieva en ik namen de bus naar Liepaja, een stadje aan de kust, dicht bij Litouwen. Het is de derde grootste stad van Letland. 89400 inwoners, voor diegenen die wat zien in cijfers.
Zoals in iedere stad waren er kerken en een markt. Maar in Liepaja is ook het eerste 'rockcafé' van Letland, een rockfestival in de zomer en een universiteit. De stad leeft en dat kan niet van iedere stad in Letland gezegd worden.

Buiten het centrum is er 'Karosta', een voormalige marinebasis onder de Sovjetbezetting. Nu zijn er vooral Sovjetappartementsblokken en oude huizen, een grote orthodoxe kathedraal in het midden verdoken tussen de bomen, de gevangenis die nu een soort van museum is en een zeepier van 1,8km. Het contrast tussen de grijze appartementen en de goud-blauw-rode kathedraal is heel vreemd. Er wonen nog mensen, maar er een hangt een vreemd/interessant sfeertje. Het grijze weer maakte het ook niet direct gezelliger.

En grijs is het hier de laatste tijd wel. Het is de donkerste periode van het jaar en het wordt precies nooit helemaal dag. In feite is het bijna gezelliger om in het donker in de stad rond te lopen, als alle kerstlichtjes branden, dan 'overdag' wanneer alles even grijs is. De temperaturen vallen nog mee. We wachten vol ongeduld op de echte sneeuw...

foto's: Karosta

Toen waren ze nog met twee...

Verjaardags- en afscheidfeestjes. Allemaal goed en wel tot je beseft dat jij wel eens de volgende zou kunnen zijn. Verjaren vind ik nog niet zo erg, maar vertrekken vind ik minder leuk. En afscheid nemen nog minder. Vandaag is Basia vertrokken met de bus, terug naar Polen. En ik mis ze nu al. Vreemd hoe gehecht je kan raken aan mensen in enkele maanden tijd. Ik keer nog niet zo snel terug naar huis. Even over en weer voor de kerst, maar in januari ga ik met Katja Litouwen en Polen verkennen. Nu we internationale connecties en tijd hebben, moeten we het benutten.

We (eigenlijk was het Basia) zijn trouwens tot de conclusie gekomen dat een heleboel mensen die hier op Erasmus zijn in de winter verjaren. Wie hiervoor een verklaring heeft, mag ze me altijd geven, ik ben benieuwd!

Ondertussen heeft de duisternis hier ook z’n intrede gedaan. Na 3 uur begint de avond te vallen. En het heeft dus echt een invloed op je humeur en energiepeil. Ik begin de Letten en hun blikken meer en meer te begrijpen. Mijn bioritme is ook z’n kluts kwijt (maar misschien ligt dat aan iets anders).

En voor diegenen die het niet geloven: Erasmus is meer dan feestjes alleen! Vorige week had ik culturele week: 3 musea (Art Nouveau, Geneeskunde en Nationaal Kunstmuseum) en een balletvoorstelling (Anna Karenina, voor 4 Lat)! Wie doet mij na?

Foto's:

Basia, Ieva en een verjaardagstaart.

De trappenhal van het Art Nouveau Museum.