Ik had bezoek. En wat voor een bezoek! Met z'n zevenen kwamen afgezakt uit de meest heuvelachtige westelijke uithoek. Dwergen zou ik ze niet durven noemen, ook al zijn ze minstens even sprookjesachtig. (Oké, er was misschien 1 kabouter bij, maar ook een reus. Of toch bijna. En ze zijn ook allemaal een beetje zot.)
Onze flat werd omgevormd in een jeugdherberg en ze vond het leuk. (Onze flat is een meisje. Ze houdt van bezoek, de geur van borrelende groenten en een wasbeurt met meiklokjeszeep.)
Het bezoek was ook goed getimed, want er zijn allerlei festiviteiten in Riga ter ere van 'Independance day' op 18 november. De Letten zijn nogal patriottistisch, dus beginnen ze al een week vroeger met allerlei stoeten ter ere van gesneuvelden die vochten voor de vrijheid. Kaarsjes, fakkels en al de rest wat licht geeft komt daarbij aan de pas. Voor vier dagen is Riga zelfs even 'lichtstad': projecties, lantaarns, lichtslingers, flikkerdingen en weet ik veel wat nog allemaal hebben de parken ingepalmd. Alleen jammer dat het soms wat aan de kitsherige-fluo kant is.
De laatste vier dagen (van woensdag tot zondagvoormiddag) leefde ik dus in een West-Vlaamse cocon en het was daar fijn. Lekker warm en vertrouwd. Ook een beetje vermoeiend voor lijf en stem, maar vooral heel leuk. In het West-Vlaams spreekt iedereen overduidelijk luider dan in het Lets, of wij toch in ieder geval. Af en toe hoorden we ge-'ssshhht' van mensen toen we voorbijliepen. En mijn stem besloot vandaag voor het eerst sinds mijn verblijf hier om een dagje vrijaf te nemen.
In alle drukte, heb ik nog niet over onze vorige trip van vorige zondag naar Cesis verteld. Met Basia en Ieva trok in naar de stad ten noordoosten van Riga. Er was een kasteel met een park, een museum over het kasteel, een tentoonstelling over het plaatselijke bier (Cesu, wereldbekend in Letland en ontstaan in de kelder van datzelfde kasteel), een exhibitie van een Letse posterkunstenaar en een tearoom met overheerlijk, spotgoedkope chocomelk en appeltaart. Buiten Riga valt er in Letland dus niet zo heel veel te beleven. Er zijn nationale parken, maar de steden zijn meer spookdorpen. Vooral op zondag zie je niemand, behalve enkele toeristen die in de straten flaneren. Maar het is goed wat sfeer op te snuiven buiten Riga.
Ondertussen komt het einde hier vervaarlijk in zicht. Basia trekt op 4 december terug huiswaarts. Maar ik zal het toch wat langer rekken. Op 23 december keer ik 7 dagen terug naar het Belgenland. Het nieuwe jaar zet ik hier terug in, om vervolgens wat rond te trekken. Nu ik Poolse en Litouwse connecties heb, moet ik ze benutten!
foto's:
Het fameuze kasteel in Cesis waar we 3 lantaarntjes kregen om door de donkere gangen te dwalen.
