Verjaardags- en afscheidfeestjes. Allemaal goed en wel tot je beseft dat jij wel eens de volgende zou kunnen zijn. Verjaren vind ik nog niet zo erg, maar vertrekken vind ik minder leuk. En afscheid nemen nog minder. Vandaag is Basia vertrokken met de bus, terug naar Polen. En ik mis ze nu al. Vreemd hoe gehecht je kan raken aan mensen in enkele maanden tijd. Ik keer nog niet zo snel terug naar huis. Even over en weer voor de kerst, maar in januari ga ik met Katja Litouwen en Polen verkennen. Nu we internationale connecties en tijd hebben, moeten we het benutten.
We (eigenlijk was het Basia) zijn trouwens tot de conclusie gekomen dat een heleboel mensen die hier op Erasmus zijn in de winter verjaren. Wie hiervoor een verklaring heeft, mag ze me altijd geven, ik ben benieuwd!
Ondertussen heeft de duisternis hier ook z’n intrede gedaan. Na 3 uur begint de avond te vallen. En het heeft dus echt een invloed op je humeur en energiepeil. Ik begin de Letten en hun blikken meer en meer te begrijpen. Mijn bioritme is ook z’n kluts kwijt (maar misschien ligt dat aan iets anders).
En voor diegenen die het niet geloven: Erasmus is meer dan feestjes alleen! Vorige week had ik culturele week: 3 musea (Art Nouveau, Geneeskunde en Nationaal Kunstmuseum) en een balletvoorstelling (Anna Karenina, voor 4 Lat)! Wie doet mij na?
Foto's:
Basia, Ieva en een verjaardagstaart.
De trappenhal van het Art Nouveau Museum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten